CATHERINE THE VAMPIRE

The day was coming to an end. Catherine was beginning to wake up. In her nose, as always, after she opened her eyes for several decades, was the smell of basement damp. It didn't bother her much, she was already accustomed to it, but when she woke up she always noticed it. She lived in a small room in the basement of an abandoned house. Previously, a homeless person lived here, so there was some furniture in the room, and the walls were partially covered with old, worn wallpaper, behind which you could sometimes hear the rustling of insects. Waking up completely, Catherine stretched like a cat and sat on the mattress. She didn't know what will she do today. Her thirst for blood, which she sometimes had, was not very disturbing to her now. Last night she went hunting, and now she could live in peace for the next few days. Turning slightly to the left, she noticed that now she was not alone in the room - a cat was sitting next to her, intently turning her eyes on Catherine. Catherine loved cats, more than anyone in this world, she trusted them. There were many of them in her life, and her life has already stretched for almost five hundred years. Catherine has long ceased to give them names, because if you give the cat a name, you grow attached, and the harder it will be to lose them later. Standing on its paws, the cat stretched, just like Catherine did, and walked over to her. You and I look alike - Catherine said and also got to her feet. Ahead of another day of our lives, let's go, it's already dark. It's time to go outside. The two of them headed for the exit...

Description in other languages:

Español

El día estaba llegando a su fin. Catherine estaba empezando a despertar. En su nariz, como siempre, después de abrir los ojos por varias décadas, pasaba el olor de la humedad del sótano. Eso no le molestó mucho, ella ya estaba acostumbrada, pero ella siempre notaba cuando se despertaba. Ella vivía en una pequeña sala, en el sótano de una casa abandonada. Anteriormente, un habitante de la calle vivía allí, entonces había algunos muebles en la sala, y las paredes estaban parcialmente cubiertas con un papel de pared viejo y gastado por el tiempo, detrás del cual a veces se oía el murmullo de insectos. Absolutamente despierta, Catherine se estira como un Gato y se sienta en el colchón. Ella no sabía lo que iba a hacer hoy. Su sed de sangre, que a veces tenía, no era muy perturbadora para ella ahora, pues la noche pasada ella había ido a cazar y ahora podría vivir en paz por los próximos días. Al girarse ligeramente hacia la izquierda, ella notó que ahora no estaba sola, un Gato estaba sentado al lado de ella, volviendo los ojos atentamente a Catherine. Catherine amaba Gatos, más que cualquier persona en este mundo, ella confiaba en ellos. Había muchos de ellos en su vida, y su vida ya se extendía por casi quinientos años. Catherine hace mucho tiempo dejó de darles nombres, porque si usted da un nombre a un Gato, el apego al Gato aparecerá y más difícil será dejarlo más tarde. De pie sobre las patas, el Gato se estiró, exactamente como Catherine hizo hace poco, y caminó hacia ella. Usted y yo somos parecidos - dijo Catherine - y también se levantó. - Vamos para otro día de nuestras vidas, ya está oscuro. Es hora de salir. Y los dos se dirigieron hacia la salida...

Italiano

Il giorno stava volgendo al termine. Catherine stava iniziando a svegliarsi. Nel suo naso, come sempre, dopo aver aperto gli occhi per diversi decenni, l'odore dell'umidità della cantina. Non la disturbava molto, era già abituata, ma notava sempre quando si svegliava. Viveva in una piccola stanza nel seminterrato di una casa abbandonata. In precedenza viveva lì un senzatetto, quindi c'erano alcuni mobili nella stanza, e le pareti erano parzialmente ricoperte da una vecchia carta da parati consumata dal tempo dietro la quale talvolta si sentiva il mormorio degli insetti. Completamente sveglio, Catherine si allunga come un gatto e si siede sul materasso. Non sapeva cosa avrebbe fatto oggi. La sua sete di sangue, che a volte aveva, non le dava troppo fastidio per lei, perché era andata a caccia la scorsa notte e ora poteva vivere in pace per i prossimi giorni. Voltandosi leggermente a sinistra, notò che non era sola ora, un gatto era seduto accanto a lei, girando gli occhi strettamente su Catherine. Catherine amava i gatti, più di chiunque altro al mondo, si fidava di loro. Ce n'erano molti nella sua vita e la sua vita si era allungata per quasi cinquecento anni. Catherine ha smesso da tempo di dare loro i nomi, perché se dai un nome a un gatto, apparirà l'attaccamento al gatto e più difficile sarà lasciarlo in seguito. In piedi sulle sue zampe, il gatto si allungò, proprio come Catherine aveva appena fatto, e le si avvicinò. "Io e te siamo uguali", disse Catherine, "e si alzò anche lei. "Vieni per un altro giorno della nostra vita, è già buio. E 'ora di partire. E i due si diressero verso l'uscita...

Português

O dia estava chegando ao fim. Catherine estava começando a acordar. Em seu nariz, como sempre, depois de abrir os olhos por várias décadas, pairava o cheiro da umidade do porão. Isso não a incomodou muito, ela já estava acostumada, mas ela sempre notava quando acordava. Ela morava em uma pequena sala, no porão de uma casa abandonada. Anteriormente, um morador de rua morava ali, então havia alguns móveis na sala, e as paredes estavam parcialmente cobertas com um papel de parede velho e gasto pelo tempo, atrás do qual às vezes se ouvia o murmurinhar de insetos. Completamente acordada, Catherine se estica como um gato e se senta no colchão. Ela não sabia o que iria fazer hoje. Sua sede de sangue, que às vezes tinha, não era muito perturbadora para ela agora, pois na noite passada ela tinha ido caçar e agora poderia viver em paz pelos próximos dias. Virando-se ligeiramente para a esquerda, ela notou que agora não estava sozinha, um gato estava sentado ao lado dela, virando os olhos atentamente para Catherine. Catherine amava gatos, mais do que qualquer pessoa neste mundo, ela confiava neles. Havia muitos deles em sua vida, e sua vida já se estendia por quase quinhentos anos. Catherine há muito tempo deixou de lhes dar nomes, porque se você der um nome para um gato, o apego ao gato aparecerá e mais difícil será deixá-lo mais tarde. De pé sobre as patas, o gato se esticou, exatamente como Catherine fez há pouco, e caminhou até ela. Você e eu somos parecidos - disse Catherine - e também se levantou. - Vamos lá para mais um dia de nossas vidas, já está escuro. Está na hora de sair - . E os dois se dirigiram para a saída...

Русский

День уже подходил к концу. Кэтрин начинала понемногу просыпаться. В нос как всегда, после того как она открывала глаза уже несколько десятков лет, бросался запах подвальной сырости. Он ее не сильно беспокоил, она уже привыкла к нему, но просыпаясь всегда его замечала. Она жила в небольшой комнатке подвала заброшенного дома. Раньше здесь жил какой-то бездомный, поэтому в комнате была кое-какая мебель, да и стены были частично заклеены старыми, потертыми от старости обоями за которыми иногда можно было услышать шелест насекомых. Окончательно проснувшись Кэтрин потянулась как кошка и села на матрас. Она не знала, что делать, чем сегодня заняться. Жажда крови, которая была у нее временами, сейчас ее не сильно тревожила, ведь вчера ночью она ходила на охоту и теперь в ближайшие несколько дней она могла жить спокойно. Повернувшись немного влево она заметила, что сейчас она не одна в этой комнатке, рядом сидела кошка, пристально обратив на Кэтрин свой взгляд. Кэтрин любила кошек, больше чем кого-либо в этом мире, она доверяла им. Их много было в ее жизни, а жизнь ее уже тянется почти пятьсот лет. Кэтрин давно перестала давать им имена, ведь если дать кошке имя, то появится привязанность к ней и тем тяжелее будет ее потерять потом. Встав на лапы, кошка потянулась, также как это сделала Кэтрин минуту назад, и подошла к ней. Мы с тобой похожи - Сказала Кэтрин и тоже встала на ноги. Впереди еще один день нашей жизни, идем, уже стемнело. Пора идти на улицу. И вдвоем они направились к выходу...

Français

La journée se terminait. Catherine commençait à se réveiller. Comme toujours, après avoir ouvert les yeux pendant plusieurs décennies, il sent dans le nez l’humidité du sous-sol. Cela ne la dérangeait pas beaucoup, elle était déjà habituée, mais elle le remarquait toujours quand elle se réveillait. Elle vivait dans une petite pièce au sous-sol d'une maison abandonnée. Auparavant, une personne sans abri y vivait. Il y avait donc des meubles dans la pièce et les murs étaient partiellement recouverts d'un vieux papier peint usé derrière lequel on pouvait parfois entendre le murmure des insectes. Complètement réveillée, Catherine s'étire comme un chat et s'assied sur le matelas. Elle ne savait pas ce qu'elle allait faire aujourd'hui. Sa soif de sang, qu'elle avait parfois, n'était plus trop troublante pour elle, car elle était allée à la chasse la nuit dernière et pouvait maintenant vivre en paix pendant quelques jours. En tournant légèrement à gauche, elle s'aperçut qu'elle n'était plus seule, un chat était assis à côté d'elle et tournait les yeux vers Catherine. Catherine aimait les chats, plus que quiconque dans le monde, elle leur faisait confiance. Il y en avait beaucoup dans sa vie, et sa vie s'était étirée pendant près de cinq cents ans. Catherine a depuis longtemps cessé de leur donner des noms, car si vous donnez un nom à un chat, l'attachement au chat apparaîtra et plus il sera difficile de le quitter plus tard. Debout sur ses pattes, le chat s'étira, comme Catherine venait de le faire, et s'approcha d'elle. "Vous et moi sommes pareils", dit Catherine, "et elle se leva aussi. "viens pour un autre jour de nos vies, il fait déjà nuit. Il est temps de partir. Et les deux se dirigèrent vers la sortie...

Türkçe

Gün sona eriyordu. Catherine uyanmaya başlıyordu. Gözlerini açtıktan sonra yıllardır olduğu gibi burnunda bodrumdan yükselen rutubet kokusu vardı. Bu onun canını sıkmıyordu, çoktan alışmıştı, fakat her uyandığında bu kokuyu alırdı. Catherine terkedilmiş evin bodrumundaki küçük odada yaşıyordu. Önceden burada evsiz insanlar yaşardı, bu yüzden odada bazı eşyalar vardı ve duvarlar yarım yamalak, bazen arkasından gelen böcek seslerini duyabileceğiniz yıpranmış, eski duvar kağıtlarıyla kaplıydı. Catherine tamamen uyandı, bir kedi gibi giyindi ve somyanın üzerine oturdu. Bugün ne yapacağını bilmiyodu. Sık sık olduğu gibi kana susamıştı, ama bu onu rahatsız etmiyordu çünkü dün gece avlanmaya gitmişti ve şimdi önümüzdeki birkaç sakinlik içinde yaşayabilirdi. Yavaşça sola döndü ve yanında oturup dikkatle kendisine bakan kediyi görerek odada yalnız olmadığını fark etti. Cathrine kedileri severdi, dünyadaki herkesten daha çok, onlara güvenirdi. Hayatında çok fazla kedi olmuştu, çünkü hayatı neredeyse beş yüz yıldır sürüyordu. Cathterine onlara isim vermeyi bırakmıştı çünkü eğer bir kediye isim verirseniz kediye bağlanır ve onu daha sonra kaybetmek çok zor gelir. Patilerinin üzerinde duran kedi az önceki Catherine gibiydi. Catherine ayağa kalktı – sen ve ben aynı görünüyoruz – dedi. Hayatımızın başka bir günü, hadi gidelim, hava çoktan karardı. Dışarı çıkma vakti. Ve ikisi de çıkışa doğru yöneldi...

Український

День уже підходив до кінця. Кетрін починала потроху прокидатися. У ніс як завжди, після того як вона відкривала очі вже кілька десятків років, кидався запах підвальній вогкості. Він її не сильно турбував, вона вже звикла до нього, але прокидаючись завжди його помічала. Вона жила в невеликій кімнатці підвалу покинутого будинку. Раніше тут жив якийсь бездомний, тому в кімнаті була деяка меблі, та й стіни були частково заклеєні старими, потертими від старості шпалерами за якими іноді можна було почути шелест комах. Остаточно прокинувшись Кетрін потягнулася як кішка і села на матрац. Вона не знала, що робити, ніж сьогодні зайнятися. Жага крові, яка була у неї часом, зараз її не сильно турбувала, адже вчора вночі вона ходила на полювання, і тепер в найближчі кілька днів вона могла жити спокійно. Повернувшись трохи вліво вона помітила, що зараз вона не одна в цій кімнатці, поруч сиділа кішка, пильно звернувши на Кетрін свій погляд. Кетрін любила кішок, більше ніж будь-кого в цьому світі, вона довіряла їм. Їх багато було в її житті, а життя її вже тягнеться майже п'ятсот років. Кетрін давно перестала давати їм імена, адже якщо дати кішці ім'я, то з'явиться прихильність до неї і тим важче буде її втратити потім. Ставши на лапи, кішка потягнулася, також як це зробила Кетрін хвилину назад, і підійшла до неї. Ми з тобою схожі - Сказала Кетрін і теж встала на ноги. Попереду ще один день нашого життя, йдемо, вже стемніло. Пора йти на вулицю. І вдвох вони попрямували до виходу...

Limba Română

A doua zi a fost apropie de sfârșit. Catherine începea să se trezească. În nas, ca de obicei, după deschiderea ochii de mai multe decenii, el a atârnat mirosul de subsol umed. Asta nu o deranja mult, ea a fost folosit, dar ea a observat de fiecare dată când m-am trezit. Ea a trăit într-o cameră mică în subsolul unei case abandonate. Anterior, o persoană fără adăpost a locuit acolo, așa că au existat unele mobilier în cameră, iar pereții au fost parțial acoperite cu tapet vechi și purtat de timp, în spatele căreia, uneori, ar putea auzi murmurinhar de insecte. Complet treaz, Catherine se întinde ca o pisică și se așează pe saltea. Ea nu știa ce aș face astăzi. setea lui de sânge, care a avut, uneori, nu era prea deranjant pentru ea acum, pentru că noaptea trecută ea a plecat de vânătoare și ar putea trăi acum în pace pentru următoarele câteva zile. Este de cotitură ușor spre stânga, ea a observat că acum nu a fost singur, o pisică stătea lângă ea, rulare strâns ochii la Catherine. Catherine iubea pisicile, mai mult decât oricine în această lume, ea încredere în ei. Au existat multe dintre ele în viața ta, și viața ta a întins timp de aproape cinci sute de ani. Catherine a încetat de mult să le dea nume, pentru că dacă vă dau un nume pentru o pisică, apare atașamentul față de pisica si cu atat mai greu este să-l lase mai târziu. În picioare pe labe, pisica întinsă, la fel ca și Catherine a făcut mai devreme, și se îndreptă spre ea. Tu și eu sunt la fel - a spus Catherine - de asemenea, a crescut. - Hai să mergem pentru o altă zi a vieții noastre, e întuneric. E timpul să plece - . Și cele două capete de ieșire...

Azərbaycan dili

Gün bitmək üzrə idi. Catherine oyanmağa başladı. Gözlərini açdıqdan sonra illərdir olduğu kimi burnundakı zirzəmidən nəm çıxdığını hiss etdi. Onu narahat etmirdi, onsuz da öyrəşmişdi, amma hər oyandıqda qoxusunu alırdı. Catherine tərk edilmiş evin zirzəmisindəki kiçik otaqda yaşayırdı. Əvvəllər burada evsizlər yaşayırdılar, odur ki, otaqda bəzi mebellər var idi və divarları eskiz idi, bəzən köhnəlmiş divar kağızları ilə örtülmüşdü, arxadan gələn böcəkləri eşidirdiniz. Catherine tamamilə oyandı, pişik kimi geyinib döşəkdə oturdu. Bu gün nə edəcəyini bilmirdi. Tez-tez olduğu kimi qaniçəndi, amma bu onu narahat etmədi, çünki dünən axşam ova getmişdi və indi növbəti bir neçə rahatlıqda yaşaya bilər. Yavaş-yavaş sola döndü və yanında oturan pişiyi, diqqətlə ona baxdığını görüb otaqda tək olmadığını başa düşdü. Cathrine dünyanın hər yerindən daha çox pişikləri sevirdi, onlara etibar edirdi. Həyatı təxminən beş yüz ildir olduğu üçün həyatında çox pişik olmuşdu. Cathterine onlara ad verməyi dayandırdı, çünki bir pişik adlandırsanız, pişiyə yapışacaq və sonra itirmək çox çətin olacaq. Pəncələrindəki pişik əvvəllər Catherine kimi idi. Catherine ayağa qalxdı - sən də, mən də eyni görünürük - dedi. Həyatımızın başqa bir günü, gedək, artıq qaranlıqdır. Çölə çıxmağın vaxtı gəldi. Və ikisi də çıxışa tərəf yönəldi...

Thanks to everyone who helped me translate the game:

Portuguese - Amanda De Oliveira
Turkish - Zeynep