Red Dead Redemption 2 review

Recommended

by Levgend

Ne diyeceğimi bilmiyorum. Aslında içimde bir nefret ama bir o kadar da beğeni var. O zaman yazıma başlayayım.

(SPOILER)

Teknik açıdan gerçekten mükemmel bir oyun. Mesela grafikler. Oyunun Epilogue bölümünün grafikleri nedense Epilogue'tan önceki bölümlerden 1 milyar kat falan daha iyi geldi. O ışıklandırmalar, dokular, bitkiler, dağlar vs. hepsi mükemmel gözüküyor. Bayıldım. Lakin Arthur ile oynadığımız sekanslarda nedense böyle hissetmedim. Bilmiyorum neden böyle oldu. Yine de o mükemmel grafikler aşırı etkiledi beni. ''Gerçekten daha gerçek.'' desem heralde abartmış olmam.

Oynanış kısmına gelelim. Bir çok kişinin Rockstar'a olan şikayetinin arasında hatrı sayılır sayıda oynanışın ''hantal'' oluşu var, denilebilir. Ki bence de var. Evet, gerçekçilik amaçlanmış ama bu gerçekçilik oyundan aldığım zevki baltalıyorsa, oynamama engel oluyorsa işte o zaman hantal olması çok büyük bir eksidir. Lakin ben buı konu için eksi vermeyeceğim. Onu hikaye kısmına bırakıyorum.

Veee Hikaye. Ihm şöyle demeliyim ki: BERBAT. Evet, her ne kadar ''Oyunlarda en çok sevdiğim karakterler'' arasına giren bazı oyuncular RDR 2 karakterleri olsa da bu hikayeyi kurtarmıyor. Sebebi ise ne yazılan senaryoya verilmiş bir özgürlük, ne de oyuncunun yazmak istediği bir hikayeye izin var. Şöyle anlatayım: İlk oyun biliyorsunuz RDR 2'den çok daha önce çıktı ve RDR 2'nin sonrasını anlatıyor aslında. Haliyle ilk oyun nasıl başlıyorsa RDR 2 aynen o şekilde asla ama asla özgün ve özgür bir hikaye hakkına sahip olmayıp ne yapıp ne edip ilk oyunun başlangıcana zorla ve inatla getirmeye çalışıyor. Bu da aşşşırı can sıkıcı. Arthur'un, Sadie'nin ve John'un Micah ve Dutch'ı *ldürmek için zibilyon tane fırsatı varken asla ama asla yapmamakta. Neden? Çünkü illa ilk oyuna bağlacaklar. Mesela Arthur'un Dutch kendisini petrol fabrikasının orda bırakıp kaçıyor. Oradan çıkar çıkmaz kafasına s*ksa hiçbir şey olmaz, kimse de bir şey demez. Çünkü herkes Dutch'ın delirdiğini biliyor. Ya da gerçek yüzünü fark ettiğini. Sonrasında Pinkertonlar kamp alanını basıyorlar o sırada Dutch ve Micah hemen sağımızda bulunuyor yine vurabilirdi. Hadi bunlara bir açıklama getirildi. Sadie kısmına gelelim. Karlı dağ kısmında, oyunun sonunda Sadie Micah'a zibilyon dakika s*lah tutuyor ama vurmuyor. Oyuncuları sınamaya mı çalışıyorsunuz? John kısmına gelelim yine karlı dağ kısmında, oyunun sonunda, Dutch, Micah'ı vuruyor, John teşekkür ediyor. KLSDJFOKSDFJS. Şaka falan mı bu? Oldu olacak elini öpseydin. Belki harçlık verirdi. Bir de üstüne Dutch'ın yürüye yürüye gitmesine izin veriyor. O kadar şey yaşattı sana. En yakın arkadaşın, ''kardeşim'' dediğin adamın *lmesine sebep oldu ama sen ''teşekkürler'' diyip yürüyerek gitmesine izin veriyorsun. Aferin sana. Rockstar oyunlarında sanırım hikayesini beğendim oyunlar bir tek Gta 3, Gta Vice City ve Gta San Andreas oldu.

Dutch ve Micah'a gelirsek. Neyse gelmeyelim onlara olan nefretimi hikaye kısmında anlamışsınızdır.

Arthur ve John kısmına gelirsek. Gerçekten mükemmel karakterler. John'u çok bilmiyorum. Sadece Epilogue kısmında oynama fırsatım oldu ama yine de baya ısındım. Arthur ise (High Honor ile oynadım) gerçekten içinde iyiliğin, fedakarlığın, acının, kederin olduğu bir karakter olduğunu hissettiriyor. Mesela hasta olduğu teşhisi konulmadan önce gittikçe oyunda dikkat ederseniz bitap düştüğünü, zar zor nefes aldığını ve oldukça yorgun olduğuna tanıklık ediceksiniz. Bu mükemmel bir detay. Ayrıca oyunun sonlarına doğru gittikçe yaptıklarından nefret edişi, bunca sene Dutch denilen herife hizmet etmesinden pişman olması, iyiliğe yönelmesi, can dostlarının iyiliği için kendisini feda etmesi, hatta can dostu bile olmasa sadece haklı olduğunu düşündüğü (Rains Fall) için kendini feda edişi, John ve ailesi kendisini kurtarması ve bir hayat kurmaları için elinden geleni yapması, cidden mükemmel karakter.

Puan: 8/10 ✅️