Metal Gear Solid V: The Phantom Pain

Belirtmem gerek ki bu benim oynadığım ilk ve -şuanlık- tek "Metal Gear" oyunu, yani bir MG(S) geeki gözünden bakmam zor ancak saçmalıklar bariz ve görebiliyorum. Demek istediğim, bu oyunu olabildiğince kendi içerisinde değerlendirmeye çalışacak olmam. Bu oyunu tümüyle övmek ya da gömmek -kind of- holiganlık olur. MGS V bir gizlilik oyunu ve bunu oynanışta ki özgürlüğü ve bolca mekanikleri ile ekseriyetle iyi yapıyor ancak bölümlerin çoğu açık dünyada ki düşman üslerinden oluşması size istediğiniz yaklaşımı sergilemekte özgürlük tanısada level designa ket vuruyor (Hitman 3 çok büyük oyun). Oyun, görevlerde yaptığımız şeylerin %90'ının; bölgeye sız, hedefi öldür/kaçır ya da istihbarat edin olması bir yana episode 2 adı altında aynı görevleri, fark edilmeden ya da 0 ekipmanla başlayarak yap gibi challengelar ile yaptırmasıyla oyunun mekaniksel çeşitliliğinin tam aksine kıt bir içerik sunuyor. Bolca mekanikler, mekaniksel çeşitlilik. Ne var bu mekaniklerde bu kadar? Bayıltan ya da öldüren birçok silah türü, ekipmanlar, giysiler, yanınızda getirdiğiniz yardımcılar, araçlar, helikopteriniz... Bunlar görev içerisinde fark yaratıyor. Zoraki değil elbette, bunlara fazla kafa yormadan da çoğu bölümü halledebilirsiniz, yani çoğu zaman setup için o kadar vakit ayırmanız gerekmeyecek (çünkü level design). Ben oyunun çoğunu, susturuculu bir otomatik silah + susturuculu bir sniper + susturuculu ve bayıltan bir tabanca ile geçirdim (bunlar tabii ki sadece silahlar, çok radikal değişiklikler yapmadım demek istiyorum) ve mesaimi bunları geliştirmeye harcadım. Ancak oyunun size böyle seçenekler sunuyor olması tartışmasız bir artı. İsterseniz stealth yapmanıza bile gerek yok sıka sıka ilerleyin, oyun bunun içinde ekipman ve imkan sunuyor. Tüm bunlar ile oyunun game designı ne kadarda hoş değil mi? Red Dead Redemption 2 gibi "müthiş", "harika", "şaheser" oyunlarda hiç game design görmüyor olmamızdan dolayı MGS V'in en azından game designı olması bile yeter. Ancak saçma sapan tercihlerin olduğu da bir gerçek. Ben neden geliştirdiğim ekipmanın üretimi için 2-3 saat hatta 1 gün bekliyorum yahu? Hayır oyun kapalıyken işlese süre yine okay(?) ama oyunu oynamanız gerekiyor ve bu rezalet çünkü şüphesiz ki oyun rutin hayattan ayrıdır ve kendi zaman&mekanına sahiptir. Ayrıca bu gibi stealth oyunlarda istediğimiz zaman save alma özgürlüğü bence elzem, bu oyunda da "yarım saat mükemmeliyetçi bir şekilde bir sürü şey yapıp bölümün ortasına kadar gelmişken ucu ucuna birine gözüktüğüm için ta en baştan başlamak" gibi bir durumla karşı karşıya kalmıyor olmak isterdim. Çok sinir bozucu (Hitman 4 çıksa da oynasak). Onun dışında online bir takım zımbırtılara gerek var mıydı bilmiyorum, ben yapacağımı yaptım. Açık dünyaya biraz daha bir şeyler serpiştirebilirlerdi ama bundan öte keşke bölgeleri ele geçirmenin bir anlamı olsaydı, burda yarı etkileşimli bir iletişim modeli görüyor olmak istemezdim. İyi şeylerden bahsetmek gerekirse -Red Dead Redemption 2'nin aksine- ana üssü geliştirmek işlevli -ve birilerini fultonlamak keyifli-. Onun dışında oyunun stiline değinmek isterim, ilk saatlerde çok farklı hissettirdi. Ata binince ki sert kamera hareketleri, koşunca deli gibi sallanan kamera falan olsun çok garip geldi ama sonra alıştım. Bazen aşırı anime olabiliyor, ancak bu da karakteristik bir stildir. Game feel iyi; animasyon, ses, grafik departmanları işini iyi yapmış. Bilhassa değinmem gereken çok bir şey yok gibi VuRuŞ hİsSi Eyİ eHEriKeHeRik. Oyunun hikaye ve narrative design kısmına gelmek istiyorum. Oyunda arkada gevgev konuşan bi herif haricinde zoraki hikaye ittirmece yok, player agencyi maksimumda tutmaya çalışmışlar diyebilirim. Ben oyunu oynarken N'aaptın podcastte ciddi bir ilerleme kaydettim ve bunu yaparken çok eğlendim. Görevlerin çoğuda hikaye ile çok bağlantılı gibi gelmedi bana, whatever. Onun dışında Big Boss için alınan karar bana karaktere saygısızlık hatta hakaret gibi geldi, random bir medic Big Boss'u aratmadı gerçektende. Waow. Bunu bize sonradan göstermesi belki iyi bir narrativedir ama ilk bölümü tekrar oynatması hiç eğlenceli değildi. Oyunda benim için en kalıcı sahne kendi enfekte askerlerimizi öldürmek zorunda olduğumuz görevdi, "interaktif geleneksel hikaye" olduğundan öldürmeme gibi bir şansımızın olmaması sahneyi maksimum etkileyicilikte deneyimlememizi baltalıyor ama olur o kadar, sinematografinin hakkını vermişler. Episode 1 bitince oyun bitti sanıyoruz ve sonra bir episode 2 olduğunu görünce, zaten hikaye hayranları doyuramamışken, oha daha çok şey var diyerek insanın beklentisi artıyor. Ancak bilmiyor ki o kadar fazla görev olmasının sebebi görevlerin %80'inin ilk episodedan olması. Çok kötü tercih, hem yanlış beklenti yaratıyorsun hem bunları yapmayı zorunlu kılıp anlatıyı baltalıyorsun hem de... söylememe gerek var mı? Oyunun yapım süreci sırasında ki olaylar olmasa ve Kojima kendi vizyonunu tamamiyle aktarabilse karşımızda çok daha rafine bir oyun olurdu eminim ki. Bu olaylardan dolayı potansiyelinin altında kalsada iyi bile kotarılmış, iyi bir oyun MGS V. Hikayenin yarım kaldığı artık herkesin bildiği bir gerçek zaten. Ama bu durumda olsa bile oynanış süresini arttırmak için(?) alınan bu tercihlerin çoğu pek tasvip etmeyeceğim cinsten. Tüm bunları affettirebilecek bir şey var ama oyunda, "Sins of The Father" adlı parça. Bu yazıda tabii ki daha çok kötü yanlarını eleştirdim çünkü bu bir oyundan alınan zevki anlatmaktan daha kolay takdir edersiniz ki. 68 saat oynamamın bir sebebi var. Yaptığı iyi şeylerle takdiri hak eden ancak düştüğü basit hatalarla karışık duygulara iten bir oyun MGS V. En nihayetinde bu oyuna vereceğim puan 7.8/10 falan olur sanırım.